همیشه در کنارم او را حس می کنم

با تمام احساسم او را می ستایم

آری؛

اوست ستایشگر شبهای تنهایی من

شبهایی که در حسرت و سکوتی مرگبار

از گذرگاه های زندگی عبور می کند ،

و من در حسرت گذر از جاده ای سبزم

آری؛

او در کنار من و من از او دورم

او در گذرگاههای سبز زندگی

و من در پیچ و خم های جاده ی خاکی

 چه می توان کرد ...

باید گذر کرد

با دلی پر حسرت

آری؛

شاید این راز زندگی است؟!